Cadernos de Viaxe I

Venres 27 de Abril.
08:30 (+/-)
Son pouco máis das oito e media da mañá cando subimos ao bus. Caras de sono mentres que ocupamos os nosos sitios ordenadamente (incluso podemos dicir que por cursos) e saímos con dirección a Ourense. Á altura de Santiago, máis ou menos, as conversas xa son un pouquiño máis animadas entre os profes e alumnos, e ímonos achegando á cidade das Burgas pasiño a pasiño, como di a canción que tantas veces habíamos cantar nestes dous días.
10:45
Acabamos de chegar a Ourense e o que máis nos presta agora mesmo é estirar un pouquiño as pernas, polo que decidimos, antes de comezar a patear a cidade, coller un cuarto de hora de descanso na Alameda. Despois, xa repostos do bus, comezamos a coñecer un pouquiño a cidade. Vimos as Burgas, que a auga será moi quente, moi boa para a saúde e o que se queira, pero cheira a xofre que tira para atrás. Entramos na Catedral (interrompendo a misa, por certo) lemos textos diante da estatua de Otero Pedrayo e vimos onde naceron Pedrayo, Risco e Xaquín Lorenzo "Xocas" que, por outra banda, está todo en menos de dous metros. Ah, esquecíame! Tamén aproveitamos para mirar algún que outro escaparate, que de todo ten que haber, digo eu!
12:15
Subimos de volta ao bus, se ben a partir de agora as viaxes motorizadas han ser ata a fin da viaxe moito máis levadeiras e curtas. Dirixímonos cara San Pedro de Rocas e, claro, perdémonos e temos que dar volta. Non pasou nada, en poucos minutos estamos de volta no camiño correcto e podemos ver as tumbas antropomórficas (xa colgaremos fotos, pero basicamente son tumbas excavadas na rocha e que teñen a forma do corpo que se enterrou alí) subimos ao campanario (tiñades que ver as caras de vertixe) e imos visitar a fonte de San Bieito, onde houbo quen fixo un descubrimento que ía marcar o resto da viaxe: a existencia, usos e costumes das lesmas, que por alí abundaban bastante. Por esta altura a cousa xa comezou a coller tintes frikis cando nos puxemos a recitar (profes e alumn@s eh, non pensedes) cantigas medievais de memoria. Así acabamos...
13:30
Despois de todo isto, subimos de novo ao bus e voltamos atrás para ir ao mosteiro de Santo Estevo de Ribas de Sil, pasando por Luíntra, único sitio minimamente civilizado onde o alumnado da viaxe estaría (segundo as propias fontes) disposto a vivir (serán urbanitas...) e paramos a xantar, que xa algunha se levaba queixando da fame dende as doce da mañá, así que facemos un corte para a publicidade (e para que eu saia un momentiño ao recreo) e continuamos noutro momento.